Kulturyści mogą rozważyć przyjmowanie kilku sterydów anabolicznych w cyklu, jeżeli zauważą wyraźny zastój w ich rozwoju fizycznym.

Taka sytuacja jest możliwa, szczególnie gdy przez dłuższy okres czasu przyjmujemy tylko jeden, określony steryd. Większość połączeń różnych preparatów bazuje na androgeniczno-anabolicznym działaniu. Taki sposób łączenia sterydów znany jest od dekad i był stosowany  w celach medycznych jeszcze zanim zaczęli go wykorzystywać sportowcy i kulturyści.

Jak kulturyści i sportowcy zaczęli łączyć sterydy ?

Zanim sportowcy zaczęli stosować sterydy anaboliczne, przemysł farmaceutyczny był już w trakcie produkcji różnych preparatów o mieszanym składzie różnych sterydów. Niektóre z nich dostępne były w formie tabletek, inne jako zastrzyki domięśniowe. Zakładano, że wszystkie miały jedno, takie samo działanie, czyli zwiększenie masy mięśniowej, jednakże zauważono, że efekty przyjmowania różnych preparatów nie były jednakowe.

Oczywiście, sportowcy i kulturyści w celu określenia, który z nich jest najlepszy, rozpoczęli testowanie różnych sterydów, szukając takich połączeń, które dadzą najlepsze efekty. W związku z tym, że liczba użytkowników ciągle rosła, szybko udało się ustalić, które sterydy są najlepsze, które są najmniej efektywne, a które posiadają najwięcej efektów ubocznych.

Sterydy zostały podzielone na dwie kategorie.

Pierwsza kategoria zawierała substancje, które wykazywały bardziej androgeniczne działanie: oxymetholone, methandrostenolone and testosterone. Sterydy androgeniczne były najskuteczniejsze w budowaniu masy mięśniowej, jednakże wiązały się z wieloma skutkami ubocznym takimi jak: zatrzymanie wody w organizmie, wypadanie włosów oraz ginekomastią. W szczególności, jeżeli były przyjmowane w dużych dawkach.

Drugą kategorią były sterydy, które miały mniejsze działanie androgeniczne takie jak: oxandrolone, nandrolone and stanozolol. Nie były one tak efektywne jak sterydy androgeniczne, ale były znacznie lepiej tolerowane przez organizm, wykazując mniej efektów ubocznych. Powyższy podział sterydów ma charakter umowny, nieformalny. Współcześnie istnieje tendencja do klasyfikowania wszystkich sterydów stosowanych w kulturystyce jako „anaboliki”, jednak nie jest to poprawne.

Dzięki ludzkiej ciekawości udało się wywnioskować, co może się wydarzyć, gdy przyjmowany będzie więcej niż jeden steryd jednocześnie. Łączenie sterydów szybko stało się bardzo popularne i ewoluowało w metodę, którą dzisiaj nazywamy STACKINGIEM – od angielskiego stack, czyli składać w stos. Stacking to stosowanie dwóch lub więcej sterydów jednocześnie, w celu uzyskania lepszych efektów i zminimalizowania efektów ubocznych.

Najczęściej silny steryd androgeniczny łączony jest z łagodnym sterydem anabolicznym. Zazwyczaj steryd androgeniczny będzie przyjmowany w maksymalnej dozwolonej dawce. Do takiej dawki „androgeniku” dołącza się steryd anaboliczny, tak aby uzyskana mieszanka dawała maksymalne działanie budujące masę mięśniową (wręcz szczytowe efekty), podczas gdy skutki uboczne zostają na najniższym poziomie. Połączenie słabego anaboliku z silnym sterydem androgenicznym daje możliwość uzyskania efektów, które nie byłyby możliwe przy stosowaniu wyłącznie sterydu androgenicznego, ze względu na skutki uboczne.

Teraz powinno być to bardziej czytelne, jak połączenie różnych substancji zaliczanych do sterydów może wpłynąć na minimalizowanie skutków ubocznych. Część z nich wykazuje działanie hamujące aromatyzację testosteronu do estrogenów, tym samym hamując estrogenne skutki uboczne.